lunes, 27 de junio de 2011

Amor Mio( este video es demasiado romántico para mi gusto , pero no tengo otro )


Amor mío, desde mi ventana
a través del sueño, oye mi llamada
Cuando el viento, detiene su jornada
y la luz que hay en mi casa está cansada
Cuando el hielo de mi copa es agua clara
y al muerte se acomoda con mi almohada
 entonces vuelvo a ti,  entonces vuelvo a ti

Amor mío desde mi ventana , a través de sueño 
oyeme , oye mi llamada
Amor mío en mi piel marcada 
a través del tiempo , aun sigue viva la esperanza

Soy muy débil y me dejo deslumbrar,
por cualquier cosa , o cualquier nada
me repito en mis errores cada vez
y me repito en el camino de tu casa
y siempre vuelvo a ti, y siempre vuelvo a ti
sin razones ni palabras que ofrecerte
por que tú eres algo más que una ventana

 Amor Mio  en mi piel marcada,
a través del tiempo aún sigue viva la esperanza
Amor mío desde mi ventana, 
 através del sueño
 oyeme oye mi llamada 
Amor mio....

Siento



Siento que el viento de otoño
me pesa en la espalda
y el caminar de mis pasos
destroza mi calma
las inquietudes de niño
ya tienen sus canas
pero siento que mis piernas
aún me aguanta
y siento los días del sexo
reclaman su vida
 pues entre las flores mas nuevas
 hay una que es mía
esa que ofrezca frescura,
inquietud y alegría
y que al final del amor todavía sonría
y es que siento la vida,
y es que siento el dolor
porque siento que mi cuerpo
es un velero sin motor
y es que siento a la gente, y me gusta su calor
 porque siento tanto, y tanto
que no tengo ninguna explicación
Y es que el viento de otoño tan pronto
me pesa en la espalda, el caminar de este mundo
destroza mi calma, las inquietudes de niño
ya tienen sus canas,
pero siento que mis piernas un me aguantan
Siento que el viento de otoño me pesa en la espalda ....Hoy

Timple conejero ( del album Amor Mio)



Volando en el viento. montañas adentro
la voz del Timple se oyó
y cantando en la lava su amiga y hermana
las penas de un sólo amante constante
marcaban su son,
y atraves del viento se escucha su voz

Timple ardiente...  y Timple bien valiente
Timple compañero... Timple conejero
que entraste en mi carne,
y entraste en mi sangre
el color ardiente de montaña y vientre

trescientos volcanes defienden tu suelo,
ya somos amigos , Timple cantarero
trescientos volcanes defienden mi suelo
ya somos amigos .. Timple conejero..

ya somos amigos Timple hecho de fuego ..
ya somos amigos Timple conejero

miércoles, 22 de junio de 2011

amante música

Yo aplaudí con entusiasmo
el nacimiento del rock
y aprendí con mis amigos
y con los Everly Brothers
Y canté sus canciones
incluso anteayer, la nostalgia
es un aplauso que yo quiero ofrecer
 esta canción es un grito
de mi reconciliación con mi estapa de conjuntos
tiempo de preparación ,para tocar la guitarra
y poder comunicar,
con tanta gente gemela en la forma de pensar

por qué, lammama baby
for singing last for me
for singing law togheders
oh lady musica rock
reconozcamos en la música
la amante, mas constante
en nuestro tiempo
que se desvía y desvaría
cada día en función de su momento

y esta canción es un grito
de mi reconciliación con mi estapa de conjuntos
tiempo de preparación ,para tocar la guitarra
y poder comunicar
con tanta gente gemela en la forma de pensar
por qué, lammama baby
for singing last to me
for singing law togheders
oh lady musica rock
reconozcamos en la música
la amante, mas constante
en nuestro tiempo
que se desvía y desvaría
cada día en función de su momento

martes, 21 de junio de 2011

Album Amor mío /Canción Mi Herida




Yo no sé, si yo he vivido tanto
para ser útil a mi aldea
hoy,por hoy, vivo en una herida
que de dá y me quita vida
y está tan lejos mi aldea

Las ciudades que vivi 
y las gentes que traté 
me pasaron una cuenta 
y los amores que bebi 
no dejaron huella en mi 
ni su nombre ni sus señas
y dando tumbos por ahí
fuí mendigo y buen señor 
sin estar del todo alerta
y hoy encuentro mas calor
en el cardo que en la flor 
y mi herida sigue abierta
esta herida siempre abierta

hoy no sé , si aún estoy a tiempo
de ser útil a mi vieja aldea
hoy por hoy vivo en esta herida,
que me dá y me quita vida 
y está tan lejos mi aldea


Las ciudades que vivi 
y las gentes que traté 
me pasaron una cuenta 
y los amores que bebi 
no dejaron huella en mi 
ni su nombre ni sus señas
y dando tumbos por ahí
fuí mendigo y buen señor 
sin estar del todo alerta
y hoy encuentro mas calor
en el cardo que en la flor 
y mi herida sigue abierta
esta herida siempre abierta

jueves, 16 de junio de 2011

DINGUILLIDAN!!!! NANA PRA UN NENO PROBE- Antonio D. Olano -Juan Pardo




Chora meu neno probe
chora de fame
as frangullas que sobren
truxoas tua nai

Chora meu neno probe
no berce choras
durme , sin agarimos
de noite soñas

Xoga ,xoga con nada
fillo de probe,
quizais mañan
cecais acougues.... Fillo da nada
Non che deu a esmola
o señor crego
pois a tua nai e solteira
casouna o demo
Cando chegue a mañan
seguiras probe
durme durme mi entraña
que fora chove

Xa amanece ruliño
rulo ruleiro
sente ben meu cariño
risas do ceo

Xoga ,xoga con nada fillo de probe fillo da nada
escoita escoita neno as campanillas do campaneiro

Dinguillidan , dinguillidan dinguillideiro....
xa repenican dinguillideiro
Dinguillidan , dinguillidan dinguillideiro....ximen  xusticia
ximen xusticia e igualeza, pra os homes e o chan dista Galicia
Dinguillidan , dinguillidan dinguillideiro....naide as escoitas
Dinguillidan ,dinguillidan dinguillideiro...tocan na igrexa
Neno alborece, desperta neno a que Galicia desperte xa deu sono
diante o seu berce. Dinguillidan.........

A Rosalía de Castro De Ramón Cabanillas -Juan Pardo

Dúas nais me bican, e me dan arrolo
Unha, a do tempo neno, a pomba aquela
que me acochóu, mimosa non seu colo
c-o xeito homilde da vitú sinxela

Afundido  no dór febrente, tolo
chamaba a morte a berros ó perdela
cando ó ler os teus libros ¡ou consolo!
surdiche ti: Contigo tornou Ela!

¡Rosalía !¡ña Nai ! ¡miña Santiña!-.......
¡Rosalía !¡ña Nai ! ¡miña Santiña!-
¡Mentral-a Rula milagreira escoito
 sinto unha dóce man que me acariña!

Dende enton , si ferido dos penares
que ensanguentan a vida con que loito,
pouso a i-alma nas FOLLAS e os CANTARES

¡Rosalía!......
¡Rosalía! ¡ña Nai ! miña Santiña!...
¡Rosalía! ¡ña Nai ! miña Santiña!...
¡Mentral -a Rula milagreira escoito
sinto unha man que me acariña!

¡EN PÉ ! poema de Ramón Cabanillas Musica Juan Pardo

¡Irmáns! en pé sereos
a limpa frente erguida
envolta na brancura
da luz que cae da riba

o corazón aberto
a toda verba amiga
en unha man a force
en outra man a oliva
arredor da bandeira azul  e branca
arredor da bandeira da Galicia
cantemol -o dereito
 a libre nova vida!
Validos de traidores
 a noite da frouseira
a patria escravizaron
uns reises de Castela
comestas pol-o tempo
xa  aflouxan as cadeas
¡Irmans asovallados
de xentes extranseiras
ergamol-a bandeira azul e branca
¡E o pe da enseña da nazón galega
cantemol-o dereito a libertar a terra!
¡Irmans no amor a Suevia
de lexendaria historia
¡En pé , en pé dispostos
a non morrer sin loita!
¡O día do Medulio
con sangre quente e roxa
mercamol-o dereito
a libre , honrada chouza!
¡Xa está o vento a banderira azul e branca!......
berremos alto e forte
a nosa terra e nosa!

lunes, 6 de junio de 2011

Probiña da Tola ( Ramón Cabanillas)-Romance ( video de la versión cantada por Juan Pardo y Amancio Prada ) a




Non teño parentes, amores nin chouza                O conto ó que un fillo bo mozo da dona   
aldea en aldea, parroquia en parroquia                do pazo da Gándara,anduvolles as voltas
ando pol-o mundo, arredada e soia                     ¡As cousas do mundo!.O triste da hestoria
xanto cando atopo c-unha almiña boa                 foi que o mozo ó irse, deixome sin honrra
que polós seus mortos, bótame de esmola          eu non me recordo,¡bah,quien se recorda!
a cunca do caldo e o anaco de broa                     Pero eu non acerto que ten esa hestoria
                                                                             que cando contala,tristeiros escoitan
Durmo nos camiños,érgome co-aurora               namentras eu saio correndo da horta
lávome nas fontes ,de crara ágoa morna             os homes salaian,e as vellas e as mozas,
e as noites que a lúa loce briladora,                    c-o mandil nos ollos, doloridas choran
como n-un sospiro, paso horas mortas               decindo en voz baixa:¡Probiña da Tola!
mirando pra ela,cantandolle copras                    A xente do mundo, que di que está corda
                                                                            marmura o toparme, ¡Probiña da tola!
¡Lúa ,lúa branca como me namoras (bis)           e non e verdade,¡Abofé.. Abofé estou corda!
os cans que me ladran.e os nenos que xogan     ¡ si a xente soupera!
tirándome pedras chamándome tola                   E non e verdade, abofé estou corda!
                                                                            ¡Si a xente soupera,que vivo na grogia!
atreaveso veigas , rubo corredoiras                     Cando a noite cobre , o pinal de sombras
e salto valados,cuberto de roxas                          dúrmone n-un leito, de fiunchos e follas
espiñas de estripos, e ortigas traidoras                e a pouco desperto, e vexo unha pomba
que firanme carne e ráchanme roupa                   que baixa do ceo,voa que revoa
a roupa de probes que nunca foi nova                 e vén no meu colo, pousarse, e mimosa,
                                                                             rúbeseme o peito, e bicame na boca
a xente do mundo que di que esta corda              falame dos anxes, de Nosa Señora
marmura ó toparme                                             E todas as noites ven a branca pomba,
                                                                             e conmigo fala
¡¡Probiña  Da Tola!!                                            e conmigo xoga,até que alumeando
E non e verdade,                                                  o pinal a aurora,rube cara ceo,
Abofé .... abofé que estou corda                           voa que revoa!
¡si a xente soupera!                                              Por eso me río,¡cando meiga fora!
Cando camiñando paso pol -as hortas                 a xente do mundo, que di que está corda
a tempo que a xente turra da espiocha                 Marmura ó toparme...¡Probiña da Tola!
ou cava patacas ou pranta cebolas
sempre hai un que diga
¡A onde vades Roxa Ieu que nunca quixen
andar con parolas¡ demo de xudío !
¿a ti que she importa?
e, sin mais paliques, virome de costas
mais ben me porcato, facendome sorda
que queda decindo:
¡Probiña da tola!