Non teño parentes, amores nin chouza
O conto ó que un fillo bo mozo da dona
aldea en aldea, parroquia en parroquia
do pazo da Gándara,anduvolles as voltas
ando pol-o mundo, arredada e soia
¡As cousas do mundo!.O triste da hestoria
xanto cando atopo c-unha almiña boa
foi que o mozo ó irse, deixome sin honrra
que polós seus mortos, bótame de esmola
eu non me recordo,¡bah,quien se recorda!
a cunca do caldo e o anaco de broa
Pero eu non acerto que ten esa hestoria
que cando contala,tristeiros escoitan
Durmo nos camiños,érgome co-aurora
namentras eu saio correndo da horta
lávome nas fontes ,de crara ágoa morna
os homes salaian,e as vellas e as mozas,
e as noites que a lúa loce briladora,
c-o mandil nos ollos, doloridas choran
como n-un sospiro, paso horas mortas
decindo en voz baixa:¡Probiña da Tola!
mirando pra ela,cantandolle copras
A xente do mundo, que di que está corda
marmura o toparme, ¡Probiña da tola!
¡Lúa ,lúa branca como me namoras (bis)
e non e verdade,¡Abofé.. Abofé estou corda!
os cans que me ladran.e os nenos que xogan
¡ si a xente soupera!
tirándome pedras chamándome tola
E non e verdade, abofé estou corda!
¡Si a xente soupera,que vivo na grogia!
atreaveso veigas , rubo corredoiras
Cando a noite cobre , o pinal de sombras
e salto valados,cuberto de roxas
dúrmone n-un leito, de fiunchos e follas
espiñas de estripos, e ortigas traidoras
e a pouco desperto, e vexo unha pomba
que firanme carne e ráchanme roupa
que baixa do ceo,voa que revoa
a roupa de probes que nunca foi nova
e vén no meu colo, pousarse, e mimosa,
rúbeseme o peito, e bicame na boca
a xente do mundo que di que esta corda
falame dos anxes, de Nosa Señora
marmura ó toparme
E todas as noites ven a branca pomba,
e conmigo fala
¡¡Probiña Da Tola!!
e conmigo xoga,até que alumeando
E non e verdade,
o pinal a aurora,rube cara ceo,
Abofé .... abofé que estou corda voa que revoa!
¡si a xente soupera!
Por eso me río,¡cando meiga fora!
Cando camiñando paso pol -as hortas
a xente do mundo, que di que está corda
a tempo que a xente turra da espiocha
Marmura ó toparme...¡Probiña da Tola!
ou cava patacas ou pranta cebolas
sempre hai un que diga
¡A onde vades Roxa Ieu que nunca quixen
andar con parolas¡ demo de xudío !
¿a ti que she importa?
e, sin mais paliques, virome de costas
mais ben me porcato, facendome sorda
que queda decindo:
¡Probiña da tola!