Probiña da Tola ( Ramón Cabanillas)-Romance ( video de la versión cantada por Juan Pardo y Amancio Prada ) a

Non teño parentes, amores nin chouza                O conto ó que un fillo bo mozo da dona   
aldea en aldea, parroquia en parroquia                do pazo da Gándara,anduvolles as voltas
ando pol-o mundo, arredada e soia                     ¡As cousas do mundo!.O triste da hestoria
xanto cando atopo c-unha almiña boa                 foi que o mozo ó irse, deixome sin honrra
que polós seus mortos, bótame de esmola          eu non me recordo,¡bah,quien se recorda!
a cunca do caldo e o anaco de broa                     Pero eu non acerto que ten esa hestoria
                                                                             que cando contala,tristeiros escoitan
Durmo nos camiños,érgome co-aurora               namentras eu saio correndo da horta
lávome nas fontes ,de crara ágoa morna             os homes salaian,e as vellas e as mozas,
e as noites que a lúa loce briladora,                    c-o mandil nos ollos, doloridas choran
como n-un sospiro, paso horas mortas               decindo en voz baixa:¡Probiña da Tola!
mirando pra ela,cantandolle copras                    A xente do mundo, que di que está corda
                                                                            marmura o toparme, ¡Probiña da tola!
¡Lúa ,lúa branca como me namoras (bis)           e non e verdade,¡Abofé.. Abofé estou corda!
os cans que me ladran.e os nenos que xogan     ¡ si a xente soupera!
tirándome pedras chamándome tola                   E non e verdade, abofé estou corda!
                                                                            ¡Si a xente soupera,que vivo na grogia!
atreaveso veigas , rubo corredoiras                     Cando a noite cobre , o pinal de sombras
e salto valados,cuberto de roxas                          dúrmone n-un leito, de fiunchos e follas
espiñas de estripos, e ortigas traidoras                e a pouco desperto, e vexo unha pomba
que firanme carne e ráchanme roupa                   que baixa do ceo,voa que revoa
a roupa de probes que nunca foi nova                 e vén no meu colo, pousarse, e mimosa,
                                                                             rúbeseme o peito, e bicame na boca
a xente do mundo que di que esta corda              falame dos anxes, de Nosa Señora
marmura ó toparme                                             E todas as noites ven a branca pomba,
                                                                             e conmigo fala
¡¡Probiña  Da Tola!!                                            e conmigo xoga,até que alumeando
E non e verdade,                                                  o pinal a aurora,rube cara ceo,
Abofé .... abofé que estou corda                           voa que revoa!
¡si a xente soupera!                                              Por eso me río,¡cando meiga fora!
Cando camiñando paso pol -as hortas                 a xente do mundo, que di que está corda
a tempo que a xente turra da espiocha                 Marmura ó toparme...¡Probiña da Tola!
ou cava patacas ou pranta cebolas
sempre hai un que diga
¡A onde vades Roxa Ieu que nunca quixen
andar con parolas¡ demo de xudío !
¿a ti que she importa?
e, sin mais paliques, virome de costas
mais ben me porcato, facendome sorda
que queda decindo:
¡Probiña da tola!