Irman Daniel!! ...Na morte de Castelao (Ramón Cabanillas)

¡Irmán Daniel !
Na praia de Rianxo
caian como bágoas as estrelas
espallaban teus aires derradeiros
bruantes ventos das andinas serras,
e ondas galgantes en cramor chegadas
da pratense ribeira
contaban no areeiro que te foras
da seredaides pol-a plan vereda
o camiño que nunca se desanda
o vieiro sin fin ...Irman Daniel
Na noite pecha
entrei pinal adiante medoñento
a i alma dun feitizo prisioneira                                                          Fungaban os ramallos un responso
brilaba a frouma verdecente acesa
en velorio de honra o teu relembro                                                                          Castelao( Dibujo de Tino grandio)
Profundador de voces milagreiras
Inquiréu delorido en desespero:
¿de que morte morreu a nosa prenda?
atrávesome o peito
un dór punxente e esguío de saieta
e dinxenle a verdade crú
, tinguindo
cunha pinga de sangre cada verba
¡Morreu do mal dos bós e xeneroso!
¡Morréu de amor a terra!
Irman Daniel... ¡Morreu de amor a terra!